StartInPoland – czyli szansa na wykorzystanie przez nasz kraj potencjału jednego z najcenniejszych zasobów jakie mamy, czyli geniuszu absolwentów naszych politechnik.
Popularny w literaturze angielskojęzycznej jest podział innowacji promowany przez Joe Tidda i Johna Bessanta. Jest przejrzysty i zrozumiały. Uzyskał uznanie wielu wykładowców czołowych uczelni oraz praktyków. Podział według obszaru, wydzielił 4 grupy innowacji:
- produktu
- procesu
- pozycji
- modelu
Innowacja produktu jest zmianą w produkcie lub usłudze, którą organizacja oferuje. Przykładem innowacji produktowej może być: nowa forma opakowania wody mineralnej (zamiast plastikowej butelki opakowanie kartonowe) lub wydany przez firmę Apple iPod.
Innowacją procesu jest zmiana w sposobie wytwarzania lub dystrybucji. Przykładem innowacji procesowej może być: nowa metoda kapslowania wody mineralnej, czyli również zmiana w wyposażeniu linii produkcyjnej odpowiedzialnej za kapslowanie. Ponadto, innowacją procesu jest optymalizacja systemu dostaw i realizacji zamówień. Tak jak wykorzystując Internet dokonał tego jeden z obecnie wiodących producentów komputerów – Dell. Opracowany przez American Airlines system rezerwacji biletów Sabre również stanowi innowację procesową.
Innowacja pozycji jest zmianą sposobu postrzegania istniejącego produktu (dobra lub usługi) i tym samym wprowadzenie go na nowy rynek. Genialnym przykładem może być wprowadzenie na nowy rynek produktu Lucozade. Jest to opracowany w 1927 napój na bazie glukozy. Był to popularny środek podawany dzieciom i inwalidom podczas rekonwalescencji. Ostatecznie, został on re-pozycjonowany i obecnie sprzedaje się go, jako popularny napój izotoniczny dedykowany dla osobom aktywnie uprawiającym sport.
Innowacje modelu – zmiany modelu funkcjonowania, w którym organizacja działa. Przykładem innowacji modelu jest zaangażowanie klientów w proces kreowania nowych butów. Takie działania prowadzi na przykład Adidas i Puma. Wielu dotychczas biernych klientów przekształcono w aktywnych projektantów. W związku z tym, działy projektowe powyższych firm uzyskały darmowe wsparcie tysięcy pasjonatów z całego świata.
Podział innowacji ze względu na obszar – mapa obszaru innowacji – 4P
Źródło: Opracowanie własne na podstawie J. Tidd, J. Bessant: Managing Innovation. Integrating technological, market and organization change. 4th edition, Chichester: John Wiley & Sons 2009
Mapa 4P stanowi wartościowe narzędzie dla przedsiębiorców. Po naniesieniu na nią innowacji pokazuje obszary, w których ma miejsce ich koncentracja oraz ewidentny brak. W przypadku, gdy jest możliwe opracowanie mapy 4P dla konkurencji, może stanowić narzędzie ułatwiające określenie miejsc na innowacje, w których brak konkurencji. Tak więc, skierowanie w ich kierunku sił, może pomóc w zdobyciu przewagi, stosunkowo niskim kosztem.
„Innowacja” to obecnie z pewnością jedno z popularniejszych słów wykorzystywanych do opisu projektów biznesowych. W szczególności w branży informatycznej. Termin przez wielu przedsiębiorców bardzo silnie kojarzony ze stymulatorem wzrostu i biznesowym sukcesem. Jednak nie przez wszystkich pojęcie to jest tak samo interpretowane. Ilu ludzi, tyle definicji innowacyjności.
„Jeśli nie rozumiesz istoty innowacyjności, nie rozumiesz biznesu”.
Peter Drucker
Słowo innowacja pochodzi od łacińskiego „innovare” i oznacza „zrobienie czegoś nowego”. Ma tym samym bardzo szerokie znaczenie. W końcu, w ujęciu nieekonomicznym w zasadzie każdą zmianę można nazwać innowacją i nie powinno to być błędem, jeżeli zmiana nie jest powrotem do ogólnie znanego, gorszego, wcześniejszego stanu rzeczy. Słownikowa definicja najlepiej prezentuje znaczenie słowa innowacji w mowie potocznej. W ujęciu ekonomicznym precyzyjne zdefiniowanie terminu ‘innowacja’ jest wciąż trudne. W literaturze przedmiotu istnieją sprzeczne ze sobą definicje i metody podziału ‘innowacji’.
Na grunt ekonomii ‘innowacje’ wprowadził Joseph Schumpeter. Jest on powszechnie uważany za ojca teorii innowacji w ujęciu ekonomicznym. Ten znany austriacki ekonomista w pierwszej połowie XX wieku (1934) rozumiał, że przecież innowacyjność to jedna z najważniejszych cech przedsiębiorstwa chcącego utrzymać wysoką pozycję na rynku.
J. Schumpeter zaklasyfikował, jako innowacje następujące przypadki:
- Wprowadzenie nowego produktu
- Wprowadzenie nowej metody produkcji
- Stworzenie nowego rynku
- Wykorzystanie nowych źródeł stosowanych surowców lub półproduktów
- Stworzenie nowej struktury organizacji jakiegoś przemysłu
Zmiana może być uznana za innowację, gdy spełnia choć jeden z powyższych warunków. Definicja Schumpetera powszechnie uważana jest za klasyczną i stanowi początek rozważań nad znaczeniem innowacji w życiu gospodarczym. Zważywszy więc na okres jej powstania widać wyraźne skupienie się Schumpetera na innowacjach w przemyśle. Austriacki ekonomista obszar poszukiwań innowacji ograniczył do produktu, procesu produkcji oraz organizacji przemysłu.
Twórcza destrukcja
Schumpeter w swoich wywodach przedstawił również bardzo ważną koncepcję procesu twórczej destrukcji. Wyjaśniającą naturę zmian i rozwoju gospodarczego. Jest ona skutkiem ciągłego dążenia do innowacyjności konkurujących między sobą organizacji. W szerszym spojrzeniu ma charakter pozytywny, a bierze się z porzucania starych produktów i struktur, na rzecz lepszych – nowych. Wynikiem działania twórczej destrukcji jest powstawanie coraz lepszych i efektywniejszych rozwiązań. Gorsze w sposób naturalny rynek eliminuje, przez co tworzy się przestrzeń dla nowości.
Schumpeter tym samym podkreślił znaczenie pozacenowych atrybutów działania przedsiębiorstw na konkurencyjnych rynkach. Można również wnioskować, że przedsiębiorcom motywacje do działań innowacyjnych daje nie tylko perspektywa zysków, ale również strach przed konkurencją. W każdym momencie może ona wprowadzić nowe, lepsze rozwiązanie, które może doprowadzić do upadku produktów innych graczy obecnych na rynku. Przykładem innowacji, która pomimo świetnych perspektyw została przymusowo wycofana z rynku w efekcie ‘twórczej destrukcji’ może być aparat Polaroid. Jest to w końcu powszechnie znany rodzaj aparatu fotograficznego umożliwiającego natychmiastowe wywołanie zdjęć. Świetne rozwiązanie, które nawet dzisiaj wydaje się być atrakcyjnym, ale mimo wszystko nie wytrzymało konkurencji z nowszym rozwiązaniem. Ekspansja innowacji w postaci aparatów cyfrowych doprowadziła do klęski tej dobrze zapowiadającej się te technologii.
Źródła z których korzystałem:
- E. H. Edersheim: Przesłanie Druckera. Zarządzanie oparte na wiedzy, Warszawa: MT Biznes 2009 s. 94
- J. Tidd, J. Bessant: Managing Innovation. Integrating technological, market and organization change. 4th edition, Chichester: John Wiley & Sons 2009 s. 16
- Oslo Manual: Guidelines for collecting and interpreting innovation data, OECDPublishing 2005 s. 29
- J. Tidd, J. Bessant: Managing Innovation. Integrating technological, market and organization change. 4th edition, Chichester: John Wiley & Sons 2009 s. 16
- A. Harman: The International Computer Industry: Innovation and comparative advantage, Boston: HUP 1971
- J. Czupiał: Ekonomika innowacji, Wrocław: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. O. Langego 1994, s.10
Więcej o innowacjach przeczytasz tu:
Każdy kto kiedykolwiek szukał pracowników wie, że jest to cecha każdego kandydata. Przynajmniej do takich wniosków można dojść przeglądając nadesłane CV. 😉 Dla pracodawców jest to cecha pożądana, ale czy faktycznie wszyscy ludzie są kreatywni? Oczywiście nie, ale każdy człowiek może być kreatywny!
Większość menadżerów nie zgodzi się z tym poglądem i powie że to cecha nielicznych. Jeszcze chętniej przyklasną temu reprezentanci najbardziej kreatywnych zawodów. Takich jak: projektanci, graficy, malarze, reżyserzy czy choćby marketingowcy. Może wynika to z tego, że rozgłaszając ten pogląd sprawiają że ludzie w to wierzą i ich miejsca pracy są bezpieczniejsze, bo powstaje bariera wejścia. 😉 Jednak jest to sztuczna bariera. Każdy może być kreatywny!
Na kreatywność bardzo istotny wpływ ma nasze otoczenie. Jest mnóstwo czynników zewnętrznych, które mogą wyzwolić w człowieku pokłady kreatywności. Na wiele pracodawca nie ma wpływu, ale są i takie które warto wykorzystać. Przykładem może być chociażby niebanalne środowisko pracy.
Jeśli pracownicy nie sprawiają wrażenia kreatywnych w pracy, to nie zawsze jest ich wina. Trzeba stworzyć im odpowiednie otoczenie i przede wszystkim dać szansę by się nią wykazali. Kreatywność to zdolność, której można się nauczyć. Każdy z nas może być kreatywny tak jak każdy może świetnie jeździć samochodem. Wystarczy odpowiednia ilość czasu, motywacja, otoczenie i warunki nie blokujące rozwoju osobistego.
Niestety nie wszyscy managerowie potrafią wykorzystać drzemiące w pracownikach pokłady kreatywności, bo po prostu w nią nie wierzą. Genialnym przykładem managera, który uwierzył w pomysłowość swoich pracowników jest Taiichi Ohno (Toyota), a przykładem bliższym obecnym czasom Larry Page i Sergey Brim. Oni nauczyli się korzystać z nieograniczonych zasobów ludzkiej wyobraźni. Uwolnili potencjał twórczy swoich pracowników i osiągnęli ponadprzeciętny sukces.
W przypadku tych dwóch firm nawet szeregowy pracownik może zatrzymać całą produkcję (w przypadku Toyoty – dosłownie) i zaproponować swoje rozwiązanie. Koncerny te przyjęły, że nie tylko managerowie i właściciele mogą kreować nowe pomysły i wygrały. Każdy może być kreatywny.
Zastanawiam się ile osób w Polsce korzysta z tego nowatorskiego podejścia do wdrażania projektu.
Lean Startup to nowe podejście do rozwoju produktów i rynków. Szczególnie interesujące dla przedsiębiorców internetowych. Jest kombinacją Agile Software Development, Customer Development i aktualnych platform softwarowych (Zazwyczaj FOSS – Free and open source software). Jej ojcem zdaje się, że jest Eric Ries (IMVU). Co do tego nie jestem pewny, ale z jego wykładu dowiadziełem się o Lean Startup.
Lean Startaup jest w opozycji do modelu Waterfall w którym to znamy problem i znamy rozwiązanie. Metoda ta jest dobra w przypadku tradycyjnego biznesu, gdzie sposób na rozwiązanie podjętego problemu jest znany.
Metodologia Waterfall
Jest to powszechna metoda rozwoju produktu. Jednak według Erica 6 na 10 projektów IT powstających w ten sposób, kończy swój żywot porażką. Sam zresztą takie niepowodzenie przeżył i tym sposobem stracił 40mln $ swoich inwestorów.
Czemu jego pierwszy startup mimo olbrzymiego kapitału nie odniósł sukcesu?
Bo po bardzo długim i kosztownym procesie tworzenia aplikacji, okazało się że użytkownicy go po prostu nie lubią. Banalne? Oczywiście, ale każdy startupowiec ma to samo podejście. „Skoro ja uważam, że to genialny pomysł, to ludzie na pewno pokochają to”
Eric wybił się poprzez projekt IMVU. Jest to Chat 3D, czyli możliwość konwersacji w nowym wirtualnym świecie. Plan określał skończenie tego produktu w 6 miesięcy. Co jest wręcz nie do pomyślenia. Jednak udało się to zrobić. Efekt oczywiście nie był zadowalający i Eric wręcz wstydził się pokazać to konsumentom. Byli jednak tacy którzy zapłacili i założyli konto w nowym świecie IMVU. Mimo tego, że serwis był jeszcze pełny bugów. Pierwsi klienci są bardzo ważni. To skarbnica wiedzy. To użytkownicy wizjonerzy z którymi trzeba rozmawiać! Mają często lepszą wizję produktu niż założyciele. 😉 To dzięki prowadzeniu ciągłego dialogu z tymi użytkownikami Eric osiągnął sukces.
Między innymi na wnioskach z tego szalonego sukcesu opierają się założenia Lean Startup:
- Jak najszybszym wypuszczeniu prototypu. Nawet jeśli wciąż jest pełny błędów. Priorytetem jest jak najszybsze zebranie opinii.
- Stale utrzymuj kontakt z klientem. Szczególnie z pierwszymi klientami, czyli pionierami. To oni jako pierwsi weryfikują naszą koncepcje, a dzięki dialogowi z nimi jesteśmy w stanie wprowadzić istotne poprawki.
- Cele jeśli chodzi o dochody – już od pierwszego dnia
- Żadnej skalowalności produktu dopóki nie pokażą się przychody. Wiele startupów buduje infrastrukturę na miliony użytkowników, a ostatecznie ma problem z przyciągnięciem choćby 100.
- Przyjmij, że ostateczni klienci i funkcję są nieznane.
Lean Startup
Proces Lean Startup w maksymalny sposób korzysta z rozwoju poprzez użytkowników, a wiadomo że klient nasz pan. Czym szybciej pokażemy im prototyp tym bardziej zredukujemy ewentualne straty i wprowadzimy konieczne poprawki.
Efekt? IMVU w pierwszym roku działalności miał 10mln dolarów dochodu, a obecnie ma ponad 90 mln użytkowników (źródło: wiki).
